Alfa Romeo 147 1.6 16V (120PS) - Audi A3 1.6
ΣΥΓΚΛΙΣΗΜετά την επιτυχία της 156, η ?λφα Ρομέο επιλέγει να «προικοδοτήσει» τη νέα 147 με ακόμα
περισσότερα «γερμανικά» χαρακτηριστικά, την ίδια ακριβώς εποχή που η ?ουντι, με το νέο
της πρόσωπο της τελευταίας δεκαετίας, έχει δώσει σε όλη τη σειρά των Α3 τα πιο «ιταλικά»
χαρακτηριστικά από όλη την γκάμα της. Από διαφορετικές αφετηρίες, και τα δύο αυτοκίνητα
φαίνεται ότι συγκλίνουν προς έναν κοινό μέσο όρο και το ερώτημα είναι ποιο από τα δύο τα
καταφέρνει καλύτερα.
ΚAI μόνο που καταφέρνει η ?λφα 147 να συμμετέχει σε μια συγκριτική δοκιμή
αντιμετωπίζοντας «στα ίσια» το ?ουντι Α3, αυτό από μόνο του μπορεί να θεωρηθεί μεγάλη
επιτυχία, ειδικά, μάλιστα, αν θυμηθεί κανείς τις 145 και 146 που αντικαταστάθηκαν. Από
την αλλαγή πλεύσης της ιταλικής εταιρείας, που αποφασίζει να κατευθυνθεί προς την πλευρά
της ποιότητας κατασκευής, της άνεσης και της ευκολίας οδήγησης, έχει προκύψει μια εντελώς
νέα εικόνα, που στοχεύει στη συνολική αναβάθμιση του ονόματός της. Είναι, άλλωστε, πολύ
χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι της ?λφα Ρομέο δεν έπαψαν να
επαναλαμβάνουν, κατά την πανευρωπαϊκή παρουσίαση του αυτοκινήτου, ότι στόχος τους είναι ο
γερμανικός ανταγωνισμός, κατονομάζοντας μάλιστα το Α3, το Γκολφ και τη Μερτσέντες Α-κλας!
Υπενθυμίζουμε ότι η νέα 147 ξεκινά από τα 1.600 κ.εκ. με δύο διαφορετικές εκδόσεις
κινητήρων, με μέγιστη απόδοση 105 και 120 ίππων αντίστοιχα για τη φθηνότερη και
ακριβότερη έκδοση. Απέναντι στο ?ουντι Α3 των 102 ίππων, με αυστηρά τεχνική λογική, θα
έπρεπε να αντιπαραθέσουμε την αντίστοιχης ιπποδύναμης «μικρή» έκδοση της ?λφα. Oι νόμοι,
όμως, της αγοράς προστάζουν την αντιπαράθεση με βάση την τιμή αγοράς, αφού έτσι ορίζεται
το δίλημμα του υποψήφιου αγοραστή: με λίγο πάνω από 6 εκατομμύρια, μπορεί κανείς να
αποκτήσει είτε ?ουντι 1,6 με πλήρη εξοπλισμό που διαθέτει ABS, έξι (!) αερόσακους,
σύστημα κλιματισμού και όλες τις ηλεκτρικές ευκολίες, είτε ?λφα 147 120 ίππων με το ίδιο
ακριβώς υψηλό επίπεδο εξοπλισμού. Πρόκειται για τις «βασικές» εκδόσεις των δύο
αυτοκινήτων, που, όμως, ήδη διαθέτουν σχεδόν τα πάντα, και σωστά, κατά την άποψή μας: ο
αγοραστής της συγκεκριμένης κατηγορίας κάνει μια συνειδητή επιλογή προς κάτι πιο ποιοτικό
και πολυτελές, οπότε είναι βέβαιο ότι δεν θα τον ενδιέφερε μια «γυμνή» έκδοση με λίγο
χαμηλότερο κόστος.
Cuore sportivo
Μπορεί τον περασμένο μήνα, στην αναλυτική δοκιμή της νέας ?λφα 147, να κάναμε ένα
λογοπαίγνιο μεταφράζοντας τη «σπορτίφ ψυχή» από τα ιταλικά στα γερμανικά, η αλήθεια,
όμως, είναι ότι, όταν έρχεται η στιγμή της αντιπαράθεσης, αυτή ακριβώς η ιταλική καρδιά
με τους 120 ίππους είναι που κάνει τη διαφορά και δίνει κάτι παραπάνω σε σχέση με τον
ανταγωνισμό. Η σημαντικότερη διαφορά που διαπιστώνει κανείς οδηγώντας και τα δύο
αυτοκίνητα εντοπίζεται στον κινητήρα και τον τρόπο που συνεχίζει να επιταχύνει μέχρι και
το «κόκκινο» του στροφομέτρου, πέρα από το σημείο που ο γερμανικός κινητήρας έχει πλέον
«λαχανιάσει». Στις χαμηλές στροφές, η ισοπαλία είναι απόλυτη και παραμένει μέχρι τις
5.000 σ.α.λ. περίπου, με τα δύο αυτοκίνητα να σημειώνουν ακριβώς τους ίδιους χρόνους στις
ρεπρίζ, κάτι που πιστοποιεί και την πολύ καλή απόδοση του γερμανικού κινητήρα σε αυτή την
περιοχή στροφών. Στην ήρεμη οδήγηση «με τη φόρα» και με αλλαγές λίγο πάνω από τη μέγιστη
ροπή, τα δύο αυτοκίνητα μοιάζουν ισοδύναμα. H διαφορά, όμως, φαίνεται όταν ο οδηγός
αποφασίσει να πατήσει τέρμα το γκάζι και να εκμεταλλευτεί όλη την ισχύ του κινητήρα του,
εξαντλώντας την κλίμακα των στροφών. Τότε, η ?λφα δικαιώνει την προέλευση και τη φήμη της
―κάτι που, δυστυχώς, δεν θα το λέγαμε για τη «μικρή» έκδοση των 105 ίππων, η οποία δεν
διαθέτει το σύστημα μεταβλητού χρονισμού των βαλβίδων που δίνει την αυξημένη απόδοση στην
«καλή» έκδοση― και επιταχύνει με τρόπο αντάξιο του σπορτίφ προσανατολισμού που προσπαθεί
να «πλασάρει» μαζί με την αναβαθμισμένη ποιότητα κατασκευής. Όσο για τις επιταχύνσεις από
στάση, αυτές, φυσιολογικά, βγαίνουν υπέρ της ?λφα, που, αν και 100 κιλά βαρύτερη,
αξιοποιεί τους παραπάνω ίππους και την ευστροφία του κινητήρα φτάνοντας τα 100 χλμ./ώρα
από στάση σε 10,5 δλ. έναντι 11,1 δλ. του ?ουντι, ενώ το χιλιόμετρο έρχεται στα 31,9 δλ.
έναντι 32,8 δλ. του Α3. Οι διαφορές αυτές, χωρίς να είναι ιδιαίτερα μεγάλες, από την άλλη
πιστοποιούν και τη διαφορά σε απόλυτη ικανότητα ανάμεσα στα δύο αυτοκίνητα, που, μάλιστα,
στην πράξη ενισχύεται λίγο και από τον ήχο του κινητήρα: εκεί που το ?ουντι βουίζει
ενοχλημένο, όταν πιέζεται προς το όριο περιστροφής του κινητήρα, η ?λφα ακούγεται
υγιέστατη και πρόθυμη να φτάσει στα «κόκκινα», χωρίς να νομίζεις ότι κάτι δεν πάει καλά ή
ότι κάτι θα σπάσει.
Εκτός έδρας
Συνεχίζουμε την εξέταση των επιμέρους στοιχείων της αντιπαράθεσης, εστιάζοντας, όπως
είναι φυσικό, στην ?λφα, που είναι και ο «νεοφερμένος» στην κατηγορία και άρα οφείλει να
αποδείξει την ικανότητά της σε σύγκριση με τη σταθερή αξία που αποτελεί ο «προηγούμενος».
Στον τομέα, λοιπόν, της ποιότητας κατασκευής, της άνεσης, της ηχομόνωσης και όλων αυτών
των στοιχείων που κάνουν τη ζωή του οδηγού και των επιβατών καλύτερη, η ?λφα, έστω κι αν
παίζει παραδοσιακά «εκτός έδρας», καταφέρνει να πλησιάσει πολύ και, σε κάποια σημεία,
μάλιστα, να ξεπεράσει το ?ουντι. Και τα δύο αυτοκίνητα, πάντως, με το ποιοτικό εσωτερικό
και την καλή ηχομόνωση, καταφέρνουν να δίνουν την αίσθηση μεγαλύτερης, πολυτελούς
λιμουζίνας. Τόσο ο οδηγός όσο και οι επιβάτες αισθάνονται ότι βρίσκονται μέσα σε κάτι
«καλό», κάτι «ακριβό», που ξεχωρίζει σε σχέση με τα αντίστοιχων διαστάσεων, αλλά
φθηνότερης κατηγορίας 1400άρια και 1600άρια της αγοράς. Συγκρίνοντας τις δύο καμπίνες
επιβατών, θα λέγαμε ότι η ?λφα, χωρίς αμφιβολία, υπερέχει αισθητικά, αφού με το μοντέρνο
και καλοσχεδιασμένο εσωτερικό, με τα ζωντανά χρώματα και τα πολύ καλά υλικά, δείχνει
σαφώς πιο «φρέσκια» σε σχέση με το συντηρητικό, σκουρόχρωμο (αλλά αναμφισβήτητα ποιοτικό)
εσωτερικό του ?ουντι. Όμως, από την άλλη πλευρά, η ιταλική υπεροχή αφορά μόνο στις δύο
μπροστινές θέσεις, αφού οι πίσω επιβάτες θα αισθανθούν πιο άνετα στο ?ουντι, που είναι
πιο ευρύχωρο όχι μόνο στις πίσω θέσεις, αλλά και στο χώρο αποσκευών. Σε επίπεδο άνεσης
της ανάρτησης και απορρόφησης κραδασμών, και τα δύο αυτοκίνητα παίρνουν πολύ καλό βαθμό,
χωρίς να υπάρχει σημαντική διαφορά ανάμεσά τους. Αν θέλαμε να τα κατατάξουμε, θα δίναμε
ένα πολύ ελαφρό προβάδισμα στο ?ουντι, που επηρεάζεται λιγότερο από κάποιες εγκάρσιες,
απότομες ανωμαλίες, που μερικές φορές «ακούγονται» λίγο από την ανάρτηση της ?λφα.
Τονίζουμε και πάλι, όμως, ότι η διαφορά είναι πάρα πολύ μικρή, και αυτό είναι
αξιοσημείωτο για την ιταλική εταιρεία, που φαίνεται ότι πέτυχε το στόχο της στην
προσπάθεια να δώσει «γερμανική» ποιότητα κύλισης στο νέο της αυτοκίνητο. Σημειώνουμε εδώ
και την επιλογή των ελαστικών: 195/65-15 για το ?ουντι και 195/60-15 για την ?λφα, δηλαδή
μεγάλοι τροχοί με σχετικά υψηλό προφίλ (60 αντί 65, άρα λίγο χαμηλότερο για την ?λφα),
που περνούν καλύτερα τις ανωμαλίες σε σχέση με τους πιο μικρούς τροχούς με χαμηλότερο
προφίλ ελαστικού, κάτι που δείχνει ξεκάθαρα την κατεύθυνση και των δύο κατασκευαστών προς
την άνεση σε βάρος της απόλυτα σπορτίφ οδικής συμπεριφοράς.
Έκπληξη;
Ό,τι ξέραμε από το παρελθόν σε σχέση με την προέλευση των αυτοκινήτων, τα τελευταία
χρόνια είναι σαφές ότι πλέον δεν ισχύει. Τα ιταλικά δεν σκουριάζουν, τα γιαπωνέζικα δεν
είναι πλέον επικίνδυνα, αλλά ούτε και τα γερμανικά είναι πια βαρετά. Όσοι δεν έχουν
οδηγήσει τα δύο αυτοκίνητα ή όσοι δεν έχουν την ευαισθησία ή το θάρρος να κρίνουν ενάντια
στην παράδοση, θα πιστεύουν ότι η ?λφα «υποχρεωτικά» θα έχει καλύτερη οδική συμπεριφορά
από το ?ουντι, επειδή η Αλφασούντ κάποτε έστριβε καλύτερα από το ?ουντι 50 ή επειδή η 156
έχει πιο ακριβές τιμόνι και πιο ευχάριστο στήσιμο σε σχέση με το Α4. Όμως, η 147 δεν
είναι μικρή 156, αφού, όπως γράψαμε και τον περασμένο μήνα στην αναλυτική δοκιμή του
αυτοκινήτου, οι Iταλοί μηχανικοί, στην προσπάθειά τους για «γερμανοποίηση», αποφάσισαν να
αφαιρέσουν τα χαρακτηριστικά παθητικής τετραδιεύθυνσης από την (κατά τα άλλα πανομοιότυπη
με της 156) πίσω ανάρτηση, ενώ άλλαξαν εντελώς αμορτισέρ, ελατήρια και όλες τις γωνίες
της ευθυγράμμισης, ώστε να πετύχουν ένα σύνολο με βασικό στόχο την ποιότητα κύλισης και
την ευκολία οδήγησης. Στο αντίπαλο στρατόπεδο και πάντα σε επίπεδο οδικής συμπεριφοράς,
το Α3 ήταν από την πρώτη στιγμή που παρουσιάστηκε ―και σε όλες του τις εκδόσεις, με
κορυφαία ίσως την υπερτροφοδοτούμενη προσθιοκίνητη έκδοση των 150 ίππων― το πιο ζωντανό
και διασκεδαστικό ?ουντι που κυκλοφορεί σήμερα (καμία σχέση με το ασφαλέστατο μεν, αλλά
πολύ πιο συντηρητικό Α2). Στην πορεία της ζωής του, μάλιστα, οι μικρές βελτιώσεις στη
ρύθμιση της ανάρτησης έχουν δώσει στο σημερινό μοντέλο (που παρουσιάστηκε τον περασμένο
μήνα με ελαφρά ανανεωμένη εξωτερική όψη) λίγο πιο ακριβές τιμόνι και ακόμα πιο
ισορροπημένη οδική συμπεριφορά. Οι διαφορές αυτές, βέβαια, είναι πολύ μικρές, όμως,
αντίστοιχα μικρές είναι και οι διαφορές με την 147, και η μάχη είναι πραγματικά σκληρή.
Σε επίπεδο ενεργητικής ασφάλειας, αντικειμενικά, η σύγκριση δίνει ισοπαλία, αφού τόσο το
Α3 όσο και η 147 είναι εξαιρετικά: επιταχύνουν, στρίβουν και φρενάρουν, χωρίς πουθενά να
τρομάζουν ακόμα και τον άπειρο οδηγό, ενώ τα περιθώρια πρόσφυσης σχεδόν πάντα
περισσεύουν. Ο συντηρητικός οδηγός, που θέλει ένα αυτοκίνητο για να μετακινείται γρήγορα
και με ασφάλεια, πραγματικά δεν μπορεί να ξεχωρίσει κάποιο από τα δύο, και οι μόνες
διαφορές μπορούν να εντοπιστούν μόνο από όσους αντιμετωπίζουν το αυτοκίνητο ενίοτε και
σαν «παιχνίδι». Εκείνοι, όμως, αφού διαπιστώσουν την αναμφισβήτητη υπεροχή της ?λφα σε
επίπεδο επιδόσεων, στη συνέχεια, ίσως προβληματιστούν από την υποστροφική συμπεριφορά και
τη μέτρια αίσθηση του τιμονιού, πάντα σε σύγκριση και με την 156, η οποία, βασιζόμενη στα
ίδια μηχανικά μέρη, δείχνει έναν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα στο δρόμο. Μπορεί, λοιπόν,
να φανεί σαν έκπληξη, όμως, η ακρίβεια του τιμονιού στο τελευταίας γενιάς Α3, καθώς και η
ικανότητά του να «διαχειρίζεται» με πολύ ομαλό και προοδευτικό τρόπο τις μεταφορές βάρους
από το πάτημα ή το άφημα του γκαζιού μέσα στη στροφή τού δίνουν μια? «ιταλική» οδική
συμπεριφορά και άρα οριακή πρωτοπορία, σε τομείς βέβαια που, τονίζουμε και πάλι, ειδικά
στη συγκεκριμένη κατηγορία, αφορούν μια σαφώς πολύ μικρή μερίδα οδηγών.
Επί του προκειμένου
Ανάμεσα σε ένα ιταλικό αυτοκίνητο, που θέλει να μοιάζει με γερμανικό, και σε ένα
γερμανικό που έχει προσθέσει και ιταλικά στοιχεία στο χαρακτήρα του η επιλογή είναι σε
μεγάλο ποσοστό θέμα προτεραιοτήτων, αφού το τελικό αποτέλεσμα συγκλίνει με επιτυχία προς
τον ίδιο, κοινό στόχο. Σε επίπεδο σχεδίασης, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ?λφα είναι το
πιο φρέσκο σχήμα που κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή στο δρόμο, ενώ αντίστοιχα φρέσκο και
ζωντανό είναι και το εσωτερικό της. Σε επίπεδο ενεργητικής αλλά και παθητικής ασφάλειας
«σημειώσατε Χ», ενώ το ίδιο ισχύει και σε θέματα άνεσης και ποιότητας. Οι διαφορές,
τελικά, ξεκινούν από το ίδιο το «ίματζ» που προβάλλει η κάθε μάρκα στον αντίστοιχο
αγοραστή, αλλά και από τη διαφορά που μπορεί να διαπιστώσει κανείς στα οδικά
χαρακτηριστικά, για όποιον, επισημαίνουμε και πάλι, μπορεί να τη διακρίνει. Πέρα από τα
προηγούμενα, που θα μπορούσαν να στρέψουν τη ζυγαριά υπέρ του ?ουντι, το πιο ουσιαστικό
σημείο υπέρ της ?λφα εντοπίζεται στην απόδοση του κινητήρα της και, αν είχαμε ορίσει την
αντιπαράθεση βάσει ιπποδύναμης στήνοντας τη «μικρή» ?λφα των 105 ίππων απέναντι στο Α3,
δεν θα διστάζαμε να δώσουμε το στέμμα του συνολικού νικητή στο ?ουντι ― και ας
χαρακτηριστούμε ιερόσυλοι από τους παραδοσιακούς «αλφίστι». Με τους 15 παραπάνω ίππους,
όμως, της «καλής» 147, τα πράγματα αλλάζουν και η ιταλική πρόταση παίρνει την αρχηγία._
4Τ
ALFA 147
ΥΠΕΡ
? Κινητήρας 120 ίππων
? Μοντέρνος σχεδιασμός
? Ποιότητα εσωτερικού
? Ενεργητική-παθητική ασφάλεια
ΚΑΤΑ
? Χώροι πίσω επιβατών-αποσκευών
? Yποστροφή στο όριο
AUDI A3
ΥΠΕΡ
? Ποιότητα-άνεση
? Ενεργητική-παθητική ασφάλεια
? Kαλά «ζυγισμένη» οδική συμπεριφορά
ΚΑΤΑ
? Επιδόσεις
? Περιορισμένη αισθητική ανανέωση